Απόσπασμα από μια συνέντευξη του Παναγιώτη Κονδύλη στον Σπύρο Τσακνιά με τίτλο «Εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου· δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΔΙΑΒΑΖΩ», τ.384, Απρίλιος 1998.

Η Αισθητική σαν συγκεκριμένος Επιστημονικός κλάδος έχει σαν αντικείμενο τη μελέτη και περιγραφή της καλλιτεχνικής πράξης και δημιουργίας, στη ροή των εποχών και των πολιτισμών που σημάδεψαν αυτές τις εποχές.

Πώς θα έμοιαζε, για τον καθένα, αυτή η εκπληρωμένη ζωή; Αυτό μένει στον ίδιο να το ανακαλύψει: η εποχή των συλλογικών απαντήσεων έχει παρέλθει, ακόμη κι αν το άτομο μπορεί να ελπίζει ότι οι γύρω του κατανοούν και συμμερίζονται την επιλογή του. Αλλά μπορούμε ήδη να πούμε ότι, για να αγγίξουμε αυτή την ομορφιά ή αυτή τη σοφία, δεν είναι υποχρεωτικό να γράφουμε ή να διαβάζουμε βιβλία, να ζωγραφίζουμε ή να παρατηρούμε πίνακες, ούτε είναι επίσης υποχρεωτικό να προσευχόμαστε στο Θεό ή να προσκυνούμε μπροστά στα είδωλα, να χτίσουμε την ιδανική Πολιτεία ή να πολεμούμε τους εχθρούς της. Μπορούμε να το κάνουμε ατενίζοντας τον έναστρο ουρανό πάνω μας ή τον ηθικό νόμο μέσα μας, ξεδιπλώνοντας τις διανοητικές μας δυνάμεις ή αφοσιωνόμενοι στον πλησίον μας, σκάβοντας τον κήπο μας ή χτίζοντας έναν ολόισιο τοίχο, προετοιμάζοντας το βραδινό γεύμα ή παίζοντας μ’ ένα παιδί.

Στην κορυφή της Ευρώπης η Γερμανία, όσον αφορά τις απάτες, στην 8η θέση παγκοσμίως ως φορολογικός παράδεισος, μεταξύ των πρωταθλητών της φοροδιαφυγής, καθώς επίσης πρώτη σε σχέση με τη διακίνηση μαύρου χρήματος στην ήπειρο μας.

Eκατό χρόνια μετά τη φονική ισπανική γρίπη, όλοι μοιάζουν να περιμένουν το ξέσπασμα μιας μολυσματικής νόσου με εκατομμύρια νεκρούς. Θα είναι ένας νέος υποτύπος του ιού της γρίπης, μια μεταλλαγμένη μορφή του Ebola ή του SARS, ή μια νέα, εντελώς άγνωστη απειλή; Ουδείς γνωρίζει αλλά και ουδείς δηλώνει έτοιμος να την αντιμετωπίσει.

Η κυβέρνηση, στην απέλπιδα προσπάθειά της να αποδώσει ευθύνες για την τραγωδία στο Μάτι, βρήκε έναν εύκολο στόχο: την αυθαίρετη δόμηση. Πόσο ειλικρινείς είναι οι 20 ετεροχρονισμένες παρεμβάσεις που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός για την καταπολέμησή της; Και τι μέρος του προβλήματος θεραπεύουν;

Η αφήγηση απομακρύνεται από τη σκηνή στη Σαχάρα και τις συνομιλίες του μικρού πρίγκιπα με τον πιλότο. 

Ο μικρός πρίγκιπας αποφασίζει να εγκαταλείψει τον πλανήτη του και να επισκεφτεί διάφορους άλλους πλανήτες, επειδή είναι κάτι που θέλει να κάνει. Εκτός αυτού, θέλει να μάθει.

Ο βασιλιάς είναι ο πρώτος ενήλικας που συναντά ο μικρός πρίγκιπας. Ο βασιλιάς εμφανίζει την παράλογη επιθυμία των ενηλίκων να τους υπακούς. Αυτή η ανάγκη στο βασιλιά είναι τόσο μεγάλη που αναθεωρεί τις διαταγές του ατέλειωτα, μόνο και μόνο  ώστε σίγουρα να τηρούνται. Με άλλα λόγια, ο βασιλιάς δεν δείχνει ηγεσία. Απλά θέλει να δει, με τη δική του στενόμυαλη άποψη, ότι ο πρίγκιπας τον υπακούει.

Ο βασιλιάς λέει ότι κυβερνά ολόκληρο το σύμπαν – όταν η αλήθεια είναι ότι διαμορφώνει τις εντολές του ώστε να είναι σύμφωνες με τους παγκόσμιους κανόνες.

Ο μικρός πρίγκιπας βλέπει την λανθασμένη λογική του βασιλιά και βαριέται. Ο βασιλιάς, έχοντας την απόγνωση του ενήλικα που επιθυμεί να κυριαρχήσει πάνω σε κάτι, προσπαθεί να αποτρέψει τον μικρό πρίγκιπα από το να φύγει, και τον χρίζει πρεσβευτή του, για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι ο μικρός πρίγκιπας, όταν ταξιδεύει μακριά, ακολουθεί τις εντολές του βασιλιά.

Οι νέοι και η πολιτική φαίνεται να βρίσκονται, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, σε διαμετρικά αντίθετα άκρα.

Σημάδι των καιρών; Απουσία της πολιτικής; Ή μήπως -ακόμη χειρότερα- προκλητική, απωθητική, ανούσια, αναξιόπιστη, υποκριτική παρουσία της;