Ο ιός, σε όλες τις χώρες, έκανε τη φυσική του διαδρομή, πήρε μαζί του όσους ευπαθείς είχαν γλυτώσει κατά το προηγούμενο έτος από την ηπιότερη εποχική γρίπη των τελευταίων ετών και κατόπιν μπήκε σε πορεία αποδρομής (πιθανότατα και λόγω ισχυρής εποχικότητας, όπως όλοι οι κοροναϊοί), ενώ τα περιοριστικά μέτρα, ιδίως το λοκντάουν, έπαιξαν ελάχιστο ως αμελητέο ρόλο στην πορεία της πανδημίας.

Δεκάδες κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο έχουν ήδη εφαρμόσει ή αναπτύσσουν ψηφιακές εφαρμογές εντοπισμού φορέων του νέου κορονοϊού και ιχνηλάτησης των επαφών τους. Εκτός όμως από τα εύλογα ερωτήματα για την αποτελεσματικότητά τους, εγείρονται και σοβαρές επιφυλάξεις για την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Τι θα γίνει στην Ελλάδα;

Φάρμακα που αντιμετωπίζουν τον Έμπολα, τον HIV, τον SARS, πειραματικοί συνδυασμοί και νέες ουσίες επιστρατεύονται στη μάχη της επιστήμης με τον νέο κορονοϊό και τη νόσο Covid-19. Δικαιούμαστε να αισιοδοξούμε;

Πώς βλέπουν λοιπόν οι κοινωνίες τον εαυτό τους στον 21ο αιώνα; Με μια λέξη: Ευάλωτες. Πώς τον έβλεπαν κατά τη διάρκεια του 20ου; Ανθεκτικό. Στην διάρκεια του προηγούμενου αιώνα οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν με κουράγιο, θάρρος και αντοχή τις αντιξοότητες και τις συμφορές. Όχι πια. Ο πολίτης του 21ου αιώνα, ο άνθρωπος του 21ου αιώνα αισθάνεται αβοήθητος, τρωτός, αδύναμος, ανυπεράσπιστος μπροστά σε οποιαδήποτε καταστροφή.