Οι νέοι και η πολιτική φαίνεται να βρίσκονται, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, σε διαμετρικά αντίθετα άκρα.

Σημάδι των καιρών; Απουσία της πολιτικής; Ή μήπως -ακόμη χειρότερα- προκλητική, απωθητική, ανούσια, αναξιόπιστη, υποκριτική παρουσία της;

Οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πόσες γνωστικές προκαταλήψεις έχουν στην πραγματικότητα ή πόσο συχνά πέφτουν θύμα αυτών τους των προκαταλήψεων. Οι διαφημιστές και οι πολιτικοί έχουν πλήρη επίγνωση αυτών των τυφλών σημείων και στοχεύουν επίτηδες στις δικές μας προκαταλήψεις για να πουλήσουν τα προϊόντα ή τις ιδέες τους. Ως ένα βαθμό, όλοι μας χειραγωγούμε τους άλλους προκειμένου να τους πείσουμε να ενστερνιστούν τα δικά μας πιστεύω. Το κάνουν οι γονείς με τα παιδιά τους, οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους, οι ερευνητές με τους συναδέλφους τους, οι εραστές μεταξύ τους. Δυστυχώς, συχνά το κάνουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του άλλου.

Ζητούνται άνθρωποι που γύρισαν κάποτε την πλάτη σε όλα αυτά και δεν τους περισσεύουν πια λόγια. Που θέλουν να μιλήσουν απλά, χωρίς σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες. Που μπορούν ακόμα να χλευάσουν το απάνθρωπο, το υποκριτικό, το μικροπρεπές, την υποταγή και την εξάρτηση από πολύχρωμους παράγοντες, προεκλογικές υποσχέσεις και φτηνιάρικα βολέματα. Ζητούνται άνθρωποι που ‘ναι από μόνοι τους Απάντηση. Που η ζωή τους η ίδια είναι Άποψη και ικανή να εμπνεύσει και να χαρίσει ελπίδα. Ζητούνται εκείνοι που δεν ξέχασαν τι σημαίνει αθωότητα κι ότι η ευτυχία είναι συνώνυμο της ευαισθησίας και της απλότητας. Εκείνοι που δεν αγνόησαν το παιδί που κρύβουν μέσα τους και λάτρεψαν το αυθόρμητο παιχνίδι της ζωής, τη φύση και την υγεία. Ζητούνται εκείνοι που πόθησαν την μυρωδιά της γης και αναζητούν την επαφή με το χώμα και τους καρπούς του. Εκείνοι που μεταποιούν τη σιωπή σε ομορφιά. Που διδάσκονται στη μοναξιά τους πόσο πολύτιμη είναι η συνύπαρξη και περισυλλέγουν κάθε τόσο τα κομμάτια τους, συνθέτοντας ξανά και ξανά τον εαυτό τους. Ζητούνται άνθρωποι που δεν υπερτιμούν το είναι τους κι ούτε το αφήνουν να κυλήσει στα χαμηλά. Που μοιράζουν ματιές, αντί χειραψίες, χαμόγελα και αγκαλιές αντί λέξεις. Άνθρωποι που διατηρούν τη δροσιά τους σε καιρούς άνυδρους και την σοφία τους ως το μόνο τους όπλο απέναντι στην ανοησία των άλλων. Ζητούνται υπερασπιστές και θεματοφύλακες. Ζητούνται νέοι όλων των ηλικιών για την επανίδρυση αυτού του τόπου.