Οι σωτήρες από το Facebook | Θοδωρής Γεωργακόπουλος

Η πολυπραγμοσύνη τους κάνει τον Λεονάρντο ντα Βίντσι να μοιάζει Καρανίκας. Τι Καταλωνίες, τι επιθέσεις στο Λας Βέγκας, τι πετρελαιοκηλίδες στον Σαρωνικό, τι Taxibeat, τι F-16, τα ξέρουν, τα έχουν διαβάσει και τα έχουν επεξεργαστεί όλα.

Generation K: Αναλύοντας το πρόβλημα της γενιάς που κατάφερε να υποδουλωθεί από τα likes της | Άρης Αλεξανδρής

Η Generation K αποτελείται από άτομα που μεγάλωσαν στον αυτοαναφορικό ωκεανό του web, κι έμαθαν να αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους περίπου σαν μονοπρόσωπη εταιρεία (χωρίς βέβαια να είναι), προορισμένη να γράψει ιστορία (χωρίς βέβαια να γράφει). Στην εποχή του ίντερνετ, η ύπαρξη είναι αυτοσκοπός, ένα γεγονός που εκπληρώνει από μόνο του κάποιον στόχο. Τον στόχο του μη στόχου. Το μέσον (ποστάρισμα) ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με τον προορισμό, σε βαθμό που τον καταπίνει και τον αντικαθιστά. Ένας αέναος κύκλος ανώφελων ακκισμών κι ομφαλοσκόπησης. Υπάρχουμε για να φαινόμαστε. Συγχαρητήρια!

Η ευφυΐα είναι «χειροποίητη» | Στέφανος Καραγιαννόπουλος

Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να μαθαίνει, να μαθαίνει, να μαθαίνει… H νοημοσύνη καλλιεργείται με την εκπαίδευση πάνω στη φυσική πνευματικότητα. Η καινοτομία δεν είναι παιδί ενός, είναι γέννημα ώριμων εκπαιδευμένων κοινωνιών. Η πρόοδος είναι προσωπική και ακολούθως κοινωνική υπόθεση. Η ευφυΐα είναι «χειροποίητη».

Οδυσσέας Ελύτης: Τα δημόσια και τα ιδιωτικά

Τo πεζό αυτό κείμενο του Οδυσσέα Ελύτη αποτελεί μια λογοτεχνική και φιλοσοφική επιτομή για τον ελληνικό πολιτισμό, έναν ύμνο για τον ελληνικό κοινοτισμό. Συμπυκνώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν τον κατάσπαρτο τούτο εδώ με αναρίθμητες πολύχρωμες νησίδες τόπο στον οποίο αγκιστρώνεται κάθε σημάδι που αφήνει ο αγέρας που χοροπηδά στα κύματα της θάλασσας κομίζοντας το γαλάζιο βόλι του ελληνικού ουρανού. Η πεζότητα της μορφής εμπλέκεται μοναδικά με την ποιητική διάθεση, τον φιλοσοφικό οίστρο και την έγνοια για τον αληθινό ανθρωπισμό. Το πέραν του ατόμου «πρόσωπο», ο αληθινός άνθρωπος, είναι απόρροια της σύζευξης του απολλώνιου και διονυσιακού στοιχείου που κατορθώνεται μέσα στην πραγματική κοινότητα. Το κείμενο είναι μια χαραξιά μελάνης βυθισμένης στα πέλαγα της ψυχικής αβύσσου, ένα πλάνεμα στοχαστικό που φορτίζει διαρκώς το ατενές βλέμμα του λόγου. Είναι οι συγκινητικές αναθυμιάσεις που αναδύονται από το γεωμορφολογικό ήθος που εκπέμπουν τα ελληνικά τοπία.

Διονύσης Σιμόπουλος: Να γίνετε «ερασιτέχνες» σε οτιδήποτε κι αν κάνετε

Όταν ένα παιδί μετρά τα άστρα, τι το συμβουλεύω; Το ίδιο ακριβώς που έλεγα και στα παιδιά μου: ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν αυτό που τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Να κάνουν κάτι που να αγαπούν με πάθος. Να γίνουν “ερασιτέχνες” σε οτιδήποτε κι αν θελήσουν να ακολουθήσουν, να γίνουν “εραστές της τέχνης”, της όποιας “τέχνης” κι αν διαλέξουν.

Κλιματική αλλαγή: Μια ενοχλητική αλήθεια ή μια εξαιρετικά δημοφιλής ςαυταπάτη; | Σταύρος Αλεξανδρής

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο δεκαετιών οι έννοιες της προκαλούμενης από τον άνθρωπο παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας λόγω του φαινόμενου του θερμοκηπίου και η προκαλούμενη αλλαγή του κλίματος από τον άνθρωπο έχουν έρθει να γίνουν αποδεκτές ως πραγματικότητα δημιουργώντας μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη μέσα σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Η ιδέα συσχέτισης της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, με την αντίστοιχη αύξηση της συγκέντρωσης του CO2 στην ατμόσφαιρα, φαντάζει αρκετά λογική στους περισσότερους.

Η έννοια της «κλιματικής αλλαγής» έχει γίνει πλέον συνώνυμη με την «υπερθέρμανση του πλανήτη». Αυτό συντηρείται καθημερινά, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Πολλές κυβερνήσεις, και τα Ηνωμένα Έθνη, έχουν δηλώσει την πίστη τους ότι κατά μεγάλο μέρος ο άνθρωπος είναι εκείνος που προκαλεί την παγκόσμια αλλαγή του κλίματος. Αλλά αυτό είναι μια απόλυτη αλήθεια, ή θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετικά δημοφιλής αυταπάτη;

27 τρόποι με τους οποίους ο εγκέφαλός μας διαστρεβλώνει την πραγματικότητα

Οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πόσες γνωστικές προκαταλήψεις έχουν στην πραγματικότητα ή πόσο συχνά πέφτουν θύμα αυτών τους των προκαταλήψεων. Οι διαφημιστές και οι πολιτικοί έχουν πλήρη επίγνωση αυτών των τυφλών σημείων και στοχεύουν επίτηδες στις δικές μας προκαταλήψεις για να πουλήσουν τα προϊόντα ή τις ιδέες τους. Ως ένα βαθμό, όλοι μας χειραγωγούμε τους άλλους προκειμένου να τους πείσουμε να ενστερνιστούν τα δικά μας πιστεύω. Το κάνουν οι γονείς με τα παιδιά τους, οι δάσκαλοι με τους μαθητές τους, οι ερευνητές με τους συναδέλφους τους, οι εραστές μεταξύ τους. Δυστυχώς, συχνά το κάνουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του άλλου.

Δοξόσοφοι αντί σοφοί | Δημήτρης Μαυρίδης

Οι κριτικοί των ψηφιακών μέσων επιμένουν στη διάβρωση της ικανότητας για αυτοσυγκέντρωση και την αδυναμία για αργό διάβασμα. Αδυναμία που ακολουθεί την ικανότητα για γρήγορη αντίδραση και αστραπιαίους χειρισμούς στα ψηφιακά μέσα. Αυτό σημαίνει και την εξαφάνιση των συγγραφέων;

Περί συζητήσεως | Αθανασία Γιασουμή

Ζούμε στην εποχή των παράλληλων μονολόγων. Βρισκόμαστε, λέει συνήθως ο καθένας το δικό του, τις περισσότερες -μάλιστα- φορές για εντυπωσιασμό και άνευ ουσίας. Όσο πιο γρήγορα ισοπεδώσει κανείς το συνομιλητή του, τόσο μεγαλύτερη νιώθει τη νίκη του. Κι όμως, ηττηθήκαμε χωρίς να το ξέρουμε. Νεκροί χρήστες μιας ολοζώντανης γλώσσας που ακόμα και μέσα από τους ορισμούς της διδάσκει. Αδύναμοι να υπερασπιστούμε την από κοινού ζήτηση με τον απέναντι ή τον διπλανό μας. Ο «όμοιος» μετετράπη σε έτερον και το «αεί πελάζει» σε εφήμερα μικροανταμώματα.

Η μεταβατική εποχή για την κοινωνία των πολιτών | Βασίλης Τακτικός

Στις αρχές του 21ου αιώνα η κοινωνία πολιτών εμφανίζεται ως ένα ιστορικό φαινόμενο, που διαφοροποιεί την οικονομία και την πολιτική από την κοινωνική βάση και γίνεται πλέον ένας υπολογίσιμος ρυθμιστής στην διαμόρφωση θεσμών κοινωνικοπολιτικής πρακτικής.

Η Δύση είναι τελειωμένη, αλλά γιατί; | Andre Vltchek

Οι άνθρωποι της Δύσης δεν είναι πρόθυμοι να στρατευθούν σε κάτι πραγματικό. Να στρατευθούν σε κάποια αληθινή επανάσταση, κίνημα, κυβέρνηση, εκτός αν αυτά είναι όμοια με εκείνες τις πλαστικές τοξικές γυναίκες από τα φανταχτερά μαγαζιά μόδας: τέλειες για τους άνδρες που έχουν χάσει όλη τη φαντασία και την ατομικότητά τους, αλλά εντελώς βαρετά προϊόντα μαζικής παραγωγής για όλους τους υπόλοιπους.

90+ ζωγραφικά έργα για το καρναβάλι και το πέταγμα του χαρταετού.

Από τις πιο σημαντικές λαϊκές εκδηλώσεις, το καρναβάλι δεν άφησε αδιάφορους τους δημιουργούς, όποια κι αν ήταν η τέχνη που υπηρετούσαν. Ο εορτασμός του καρναβαλιού κλείνει με τα Κούλουμα και το πέταγμα του χαρταετού.

Ο «Πολιτισμός» μας βλάπτει σοβαρά την υγεία! | Μαριάννα Παυλίδου

Σκέψεις της εικαστικού Μαριάννας Παυλίδου, με αφορμή την Ημερίδα με θέμα «Ο Πολιτισμός ως κοινωνικό βάλσαμο στο άγχος που προκαλεί η κρίση», 18.02. στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης.

Από το Α έως το Ω: Δημήτρης Νανόπουλος

Ο διακεκριμένος καθηγητής φυσικής υψηλών ενεργειών και πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Δρ. Δημήτρης Νανόπουλος, σε μια συνέντευξη-μάθημα ζωής, δηλώνει πως του αρέσει να απολαμβάνει «τη ζωή, τον έρωτα, την τέχνη», προτρέπει τους νέους «να πολεμήσουν για τη ζωή που θέλουν να έχουν»

Αχιλλέας και Πρίαμος – Μια συγκλονιστική συνάντηση στην Ιλιάδα

Έτσι τίμησε ο Όμηρος τον γενναίο Έκτορα. Γύρω από το νεκρό του σώμα δύο γενναίοι άντρες του πολέμου απόλαυσαν για λίγο την ευλογία της ειρήνης. Δύο εχθροί είδαν ο ένας στα μάτια του άλλου τις αρετές πίσω από τις φρικαλεότητες του πολέμου. Είδαν τον άνθρωπο της ειρήνης που είχε χαθεί μέσα στο σκοτάδι του πολέμου. Και τον σεβάστηκαν.

Μεταρρύθμιση ή μετασχηματισμός; | Κορνήλιος Καστοριάδης

Κάθε μετασχηματισμός, όσο ριζικός κι αν είναι, θα είναι πάντα ένας μετασχηματισμός ή, αν προτιμάτε, μια «μεταρρύθμιση» της κοινωνίας, δεδομένου ακριβώς του γεγονότος ότι δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει μια tabula rasa. Θα υπάρχουν, παραδείγματος χάριν, πάντοτε κάποια συγκεκριμένα άτομα – έτσι όπως είναι διαμορφωμένα από την προηγούμενη κοινωνία, τα οποία μιλούν μια γλώσσα που προϋπήρχε και η οποία, παρά τους μετασχηματισμούς που μπορεί να υποστεί, εξακολουθεί να μεταφέρει σημασίες της προηγούμενης περιόδου -, τα άτομα δε αυτά θα εισάγουν αυτό τον ριζικό μετασχηματισμό, ο οποίος επομένως δεν θα είναι ποτέ απολύτως ριζικός, ἀπλώς ριζικός, όπως θα έλεγε ο Αριστοτέλης.