Απόσπασμα από μια συνέντευξη του Παναγιώτη Κονδύλη στον Σπύρο Τσακνιά με τίτλο «Εκπλήσσομαι αν κάποιος συμφωνεί μαζί μου· δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΔΙΑΒΑΖΩ», τ.384, Απρίλιος 1998.

Η Αισθητική σαν συγκεκριμένος Επιστημονικός κλάδος έχει σαν αντικείμενο τη μελέτη και περιγραφή της καλλιτεχνικής πράξης και δημιουργίας, στη ροή των εποχών και των πολιτισμών που σημάδεψαν αυτές τις εποχές.

Στην κορυφή της Ευρώπης η Γερμανία, όσον αφορά τις απάτες, στην 8η θέση παγκοσμίως ως φορολογικός παράδεισος, μεταξύ των πρωταθλητών της φοροδιαφυγής, καθώς επίσης πρώτη σε σχέση με τη διακίνηση μαύρου χρήματος στην ήπειρο μας.

Η κυβέρνηση, στην απέλπιδα προσπάθειά της να αποδώσει ευθύνες για την τραγωδία στο Μάτι, βρήκε έναν εύκολο στόχο: την αυθαίρετη δόμηση. Πόσο ειλικρινείς είναι οι 20 ετεροχρονισμένες παρεμβάσεις που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός για την καταπολέμησή της; Και τι μέρος του προβλήματος θεραπεύουν;

Οι νέοι και η πολιτική φαίνεται να βρίσκονται, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, σε διαμετρικά αντίθετα άκρα.

Σημάδι των καιρών; Απουσία της πολιτικής; Ή μήπως -ακόμη χειρότερα- προκλητική, απωθητική, ανούσια, αναξιόπιστη, υποκριτική παρουσία της;

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί η κυβέρνηση βιάζεται να λύσει τώρα το πρόβλημα της ονομασίας της πΓΔΜ και όχι αργότερα, με καλύτερη προετοιμασία, ίσως και με άλλο διαπραγματευτή. Οι λόγοι είναι πολλοί και δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα και την πΓΔΜ, αλλά με τη στρατηγική της Δύσης.

Σήμερα ο δημόσιος λόγος ολοένα και περισσότερο κυριαρχείται από ειρωνικές εκφράσεις, σαρκαστικές ατάκες, χλευαστικές σελίδες στο Facebook κλπ. Σταδιακά δημιουργήθηκε ένα νέο είδος ρητορικών δομών που δείχνει να αφομοιώνεται πλήρως και από την γλώσσα της πολιτικής. Κάτι που ξεκίνησε δειλά με τα πολιτικά ανέκδοτα του Τζούλιο Αντρεότι, συνεχίστηκε αργότερα στην Ιταλία με τις ατάκες του Μπερλουσκόνι και σήμερα με αυτές του Τραμπ στις ΗΠΑ. Στον κόσμο των hashtag (#) που διαπερνά τη μεταμοντέρνα κουλτούρα, η ειρωνεία πλέον γίνεται μια ευρέως διαδεδομένη, κανονική-τυπική γλώσσα.